Blogs

De drie SAM-klassen uit pabo 1 hadden op donderdag 8 september de SAM-studiedag, met het thmea 'Een lichaam, vele leden'. Aan de hand van dit thema deden we eerst een Bijbelstudie n.a.v. 1 Kor. 12 in kleine groepjes. We leerden onder andere dat we als klas één groep zijn, maar dat toch ook iedereen in de klas zijn eigen unieke functie heeft. Het was erg leerzaam om op deze manier de dag te beginnen.

In de Leerkring pesten heeft Driestar educatief het afgelopen jaar naast eigen onderzoek ook een uitvoerige literatuurstudie gedaan. Uit die studie blijkt dat er in onderwijsland zeer veel aandacht is voor het onderwerp ‘pesten’. Om bij te dragen aan sociale veiligheid op scholen heeft de overheid zelfs wettelijk voorgeschreven dat er op elke school een anti-pestcoördinator en een anti-pestprotocol is.

Op een dinsdagochtend net na de vakantie stap ik een basisschool binnen. Kinderstemmen galmen enthousiast door de hoge, oude gangen van de school. Leerkrachten komen met een mok koffie of thee de personeelskamer uitgelopen en beklimmen met goede moed de trap.

De gevolgen van het pesten en buitensluiten worden vaak onderschat. Eén keer fors pesten heeft vaak jarenlange gevolgen, omdat het vertrouwen van een leerling zo’n forse deuk heeft opgelopen dat hij/zij er uit eigen kracht vaak niet meer bovenop komt.

Onlangs plaatsten we voor de gezamenlijke scholen in onze woonplaats een advertentie waarin we een leerkracht voor de Plusklas vroegen voor één morgen in de week.

Zaaien op de akker van het hart

Wie in de personeelskamer een gevoelig en veelbesproken onderwerp wil aanroeren, kan de term Onderwijs en opbrengsten laten vallen. De vraag komt boven: Welke opbrengsten zijn werkelijk ‘opbrengsten’? En: Wat is meetbaar? Zijn er ook niet meetbare opbrengsten? Of moeten we dan spreken van vorming, of vrucht?

Het is na de lunch en zoals gebruikelijk hebben we weer een intermezzo. Altijd weer spannend wat er is verzonnen door één van de Werkplaatsdeelnemers en wat er uitgebeeld of uitgevoerd moet worden. Deze keer moet elke deelnemer zijn of haar persoonlijke wapenschild ontwerpen.

Willen we werk maken van talentontwikkeling op school, dan moeten we ingrijpen in het huidige onderwijssysteem. Want onderwijs is niet passend als het alleen maar aansluit bij het cognitieniveau van de leerlingen. Talent kan pas echt tot ontwikkeling komen als we hoofd, hart en handen van leerlingen aanspreken.

Driedimensionaal onderwijs voorkomt een doorgeslagen toetscultuur en draagt bij aan het welzijn van leerling en leraar. 

Herkennen we ons in bovenstaande stelling? Is ons kleuteronderwijs niet meer goed genoeg?