Blogs

Op een dinsdagochtend net na de vakantie stap ik een basisschool binnen. Kinderstemmen galmen enthousiast door de hoge, oude gangen van de school. Leerkrachten komen met een mok koffie of thee de personeelskamer uitgelopen en beklimmen met goede moed de trap.

De gevolgen van het pesten en buitensluiten worden vaak onderschat. Eén keer fors pesten heeft vaak jarenlange gevolgen, omdat het vertrouwen van een leerling zo’n forse deuk heeft opgelopen dat hij/zij er uit eigen kracht vaak niet meer bovenop komt.

Onlangs plaatsten we voor de gezamenlijke scholen in onze woonplaats een advertentie waarin we een leerkracht voor de Plusklas vroegen voor één morgen in de week.

Zaaien op de akker van het hart

Wie in de personeelskamer een gevoelig en veelbesproken onderwerp wil aanroeren, kan de term Onderwijs en opbrengsten laten vallen. De vraag komt boven: Welke opbrengsten zijn werkelijk ‘opbrengsten’? En: Wat is meetbaar? Zijn er ook niet meetbare opbrengsten? Of moeten we dan spreken van vorming, of vrucht?

Het is na de lunch en zoals gebruikelijk hebben we weer een intermezzo. Altijd weer spannend wat er is verzonnen door één van de Werkplaatsdeelnemers en wat er uitgebeeld of uitgevoerd moet worden. Deze keer moet elke deelnemer zijn of haar persoonlijke wapenschild ontwerpen.

Willen we werk maken van talentontwikkeling op school, dan moeten we ingrijpen in het huidige onderwijssysteem. Want onderwijs is niet passend als het alleen maar aansluit bij het cognitieniveau van de leerlingen. Talent kan pas echt tot ontwikkeling komen als we hoofd, hart en handen van leerlingen aanspreken.

Driedimensionaal onderwijs voorkomt een doorgeslagen toetscultuur en draagt bij aan het welzijn van leerling en leraar. 

Herkennen we ons in bovenstaande stelling? Is ons kleuteronderwijs niet meer goed genoeg?

Een leergemeenschap met studenten. Hoe doe je dat? Ik had geen idee!

Constructieve samenwerking tussen leraar en ouders levert een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het kind. Daar zijn we het tegenwoordig wel over eens. De vraag is of ik dat als leraar wil én of ik er voldoende bekwaamheid voor bezit. Voor derdejaars SAM-studenten met specialisatie ‘oudere kind’, kwamen die vragen ineens heel dichtbij.